Sjraar van Beek

Als afgestudeerd ecoloog, gespecialiseerd in landschapsecologie en natuurbeheer, begon Sjraar in 1988 slechts met een idealistische gedacht. “Ik vond dat de heide van Venlo er schandalig bij lag,” om maar met de deur in huis te vallen. “De gedachte die toen in me opkwam was: ‘Daar moet je een schaapskudde op zetten’. De heide en schapen horen namelijk bij elkaar,” legt hij verder uit. “Dan komt het vanzelf goed.” Zo gezegd zo gedaan dus, althans… “Ik heb er een schaapskudde op gezet, zonder zelf ooit herder geweest te zijn!” lacht Sjraar. “Maar, ik regelde een herder en kudde en ging het organiseren. Eigenlijk was het een baantje voor erbij, want ik was van alles aan het doen in die tijd.” Het duurde niet lang, of dat ‘baantje’ werd steeds groter. “Na verloop van tijd zag je dat de heide énorm opknapte van de schapen. Ik heb het laten zien aan het Limburgs landschap, Staatsbosbeheer, gemeentes en andere instanties. En toen werd het een business en is het compleet uit de hand gelopen. Ik ben nu al bijna 35 jaar fulltime bezig met dit begrazingsbedrijf.”

Dus, op zoek naar nieuwe kuddes?
“Nee hoor, dat gaat gewoon vanzelf, dat regelen de schapen onderling,” lacht Sjraar. “Een kudde schapen kun je niet zomaar kopen.” Ook leidt hij zelf herders op. Maar dat blijkt niet zijn corebusiness. “In Nederland zul je niet snel iemand vinden die hetzelfde doet als ik. Daarom stelde ik me op als ‘kennisverkoper’ en coach ik nu door het hele land mensen met het opzetten van dit soort bedrijven. Het gaat namelijk niet alleen om de schaapskudde en de herder. Het gaat er uiteindelijk om dat de natuur weer een bepaalde kwaliteit krijgt. Dat is precies wat we op Greenport ook doen.”

Hoe gaat het natuurbeheer met schapen op Greenport dan precies in zijn werk?
“Schapen eten selectief, net zoals wij,” vertelt Sjraar gepassioneerd. “Schapen eten het liefste gras. Dat betekent dat ‘ongewenste grassoorten’, of gras dat te hoog groeit, wordt opgegeten door de schapen. Maar ze eten niet álles kaal: ze laten bloemen en planten staan. Uiteindelijk, als al het gras op is, beginnen ze natuurlijk ook aan de rest, maar dat zou je nog een beetje kunnen zien als snoeiwerkzaamheden. We zorgen dus dat we op tijd weer gaan, zodat de bloemen en kruiden blijven staan.”

Schapenbegrazing lijkt dus beter te zijn voor de natuur.
“Jazeker,” beaamt Sjraar trots. “Ten opzichte van de maaimachine biedt schapenbegrazing een enorm ecologisch voordeel. Dit zeg ik heel eerlijk, en niet omdat we nu een interview voor Greenport aan het doen zijn,” vertelt hij verder, “maar als iemand erin geslaagd is om een ecologisch en divers natuurgebied aan te leggen, is het Greenport wel. Ik zei in de lente nog: hier moet je met een drone vliegen. Zóveel bloemen! Je kunt ze niet tellen, op elke vierkante meter staan minstens 100 bloemen. En dat komt door de schapen. Zij voorkomen dat grassen het gebied overnemen, door het constant weg te eten. De kruiden en bloemen groeien daar alleen maar beter door. En daarbij hebben schapen nog een fijne eigenschap: met hun vacht verspreiden ze de zaadjes van de bloemen waar ze langslopen. Voor zo’n prachtig natuurgebied hoef je dus eigenlijk niet veel te doen: alleen de natuur haar gang laten gaan.”